|
جغرافیای منطقه از دیدگاه باستان شناسی فلات مرکزی به آن قسمت از فلات ایران اطلاق می شود که از شمال غرب و غرب به رشته کوه های زاگرس، از شمال به البرز، از جنوب به زمین های پست خشک واقع شده در کرانه های شمالی خلیج فارس و دریای عمان و از شرق به دو کویر غیر قابل زیست لوت و دشت کویر محدود بوده و منطقه کاشان در جنوب تا منطقه بسطام در شمال شاهرود را در بر می گیرد. دشواری های زیست محیطی همچون کمبود منابع آب دائمی و همجواری با مناطق پرفشار بیابانی و محدود شدن به واسطه ی دیواره های عظیمی چون رشته کوه های البرز و زاگرس مشخصه هائی هستند که دست در دست هم مؤثرترین عوامل جغرافیائی اثر گذار بر فرهنگ های ساکن منطقه در طول هزاره های متمادی را ایجاد کرده و به مثابه قالبی، خمیره ی فرهنگ های پیش از تاریخی را درون خود شکل داده اند. دشت ری : دشت ری که گاهی از آن با نام دشت تهران نیز یاد می شود به طور میانگین در ارتفاع 1290 متری از سطح دریا واقع شده است که این ارتفاع در سمت جنوبی به حداکثر800 متر کاهش می یابد. مهمترین قله ی این دشت که از شمال با کوه های البرز مرکزی محدود میگردد توچال با ارتفاع 3933 متر بوده و مهمترین رودخانه های آن نیز که از شمال آن جاری هستند شامل جاجرود، لار و کرج می باشند. در جنوب دشت ری کوههای بی بی شهربانو، نامک، سه پایه، القدر و حسن آباد قرار دارند. همچنین دریاچه قم یا همان حوض سلطان با مساحت تقریبی 2400 کیلومتر مربع نیز در این محدوده شکل گرفته است. برای مشاهده ی اندازه ی اصلی روی تصویر کلیک کنید. رباط کریم: رباط کریم یکی از شهرستانهای استان تهران است که در فاصله ی حدود 30 کیلومتری جنوب غربی شهر تهران، در طول جغرافیایی ۵۱ درجه و ۴ دقیقه، عرض جغرافیایی ۳۵ درجه و ۲۸ دقیقه و در ارتفاع میانگین ۱۰۵۰ متری از سطح دریا واقع شده است. این شهرستان از جنوب به شهرستان ری، از شرق به شهرستان اسلامشهر، از غرب به شهرستان ساوه و از شمال به شهرستان شهریار محدود می باشد. شهرستان رباط کریم به علت کاهش ارتفاع و مجاورت با مناطق کویری از نواحی نیمه بیابانی و نیمه خشک به شمار می رود. به دلیل محیط خشک و نیمه بیابانی منطقه، شدت تغییرات آب و هوایی نیز در آن زیاد است بطوری که حداکثر دمای هوا در تیر ماه نزدیک 44 درجه سانتیگراد و حداقل آن در دی ماه به کمتر از 15 درجه سانتیگراد زیر صفر می رسد. همچنین میزان بارش نیز متغییر و در فصل بهار حداکثر4/52 میلیمتر و حداقل آن در تیرماه کاملاً خشک بوده است. باد غربی، باد شمال و باد جنوب از مهمترین بادهای تأثیر گذار بر شرایط زیست محیطی این منطقه می باشد. شهرستان رباط کریم در دامنه ی جنوبی رشته کوههای البرز مرکزی، روی مخروط افکنه جی کرج و بر روی پهنه ی رسوبی ایران مرکزی، از دوران سوم و چهارم زمین شناسی واقع شده است. ترکیبات تشکیل دهنده ی این رسوبات در دامنه های البرز از نوع توفیت سبز و در رباط کریم از نوع رسوبات آبرفتی است. عارضه طبیعی جلگه های آبرفتی پایکوه (دامنه جنوبی البرز؛ محدوده دشت تهران) در جنوب با شروع ناحیه کویری که به طرف قم و ساوه گسترش پیدا می کند پایان می یابد. جنس بیشتر خاک این منطقه از نوع رس و با ترکیب سیلت است که درصد و تراکم آن در نقاط مختلف متفاوت است. شهرستان رباط کریم به دو بخش شرقی و غربی قابل تقسیم است که بخش شرقی بصورت دشتی آبرفتی است و در قسمتهایی از آن کوه یا تپه ماهورهای منفرد دیده می شود و بخش غربی شامل کوه ها و تپه ماهورهایی است که بلندترین آنها کوه منگنز در ارتفاع 1325 متری از سطح دریا است. برای مشاهده ی اندازه ی اصلی روی تصویر کلیک کنید. منابع آب: بر اساس بررسی های سازمان آب در سال 1364 سطح آبهای زیرزمینی منطقه مابین حدود 15 تا 75 متر متغییر است. رودهای متعددی نیز در سطح دشت به صورت دائمی و فصلی در جریان هستند که مهمترین آنها عبارتند از: رودخانه کرج، رودخانه شور، رودخانه فصلی سیاه آب (سیاب) و رودخانه فصلی شاد چای. پوشش گیاهی: پوشش گیاهیِ منطقه رباط کریم تحت تأثیر دو عامل مهم نوع خاک و اقلیم منطقه رشد می یابند. بر اساس مطالعات انجام شده مهم ترین نوع پوشش های گیاهی این منطقه عبارتند از: بادام کوهی، پربرگ، گریپ آمبربوآ، شب بو، فرحیون، گلوسیوم، گل اژدانه، آسم، شقایق، گز و کاکویی. با تشکر از قاسم رحیمی برای در اختیار گذاشتن اطلاعات فوق |
br